.bmp)
Τι πιο σημαντικό από τις αισθήσεις.Η ενεργοποίηση τους δεν είναι κάτι δεδομένο
Αν μπορέσεις να δεις, να ακούσεις, να γευτείς,
να οσφρανθείς, να αγγίξεις την ουσία,
σημαίνει ότι έχεις τη δυνατότητα να κατανοείς τον κόσμο, να συνειδητοποιείς το είναι και όχι το φαίνεσθαι.
Σωτηρία Ορφανού
Χωρίς τίτλο, 1997
Ξύλο, γυαλί, φωτογραφία
Ολόκληρο το έργο του Ευρυπίδη «Έλένη» στηρίζεται στην αντίθεση ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το είναι. Είναι απίστευτο το πόσο διαχρονικός είναι ο Ευριπίδης, παρ’όλο που έγραψε το έργο του 2.500 χρόνια πριν, αφού και η σημερινή κοινωνία είναι κατά το πλείστον προσκολλημένη στο φαίνεσθαι αγνοώντας το είναι.
Για παράδειγμα κρίνουμε το συνάνθρωπό μας από την εξωτερική του εμφάνιση κι αν αυτή δεν μας αρέσει τον απορρίπτουμε χωρίς να ξέρουμε πραγματικά τι είδους άνθρωπος είναι. Το μόνο που μετρά στις μέρες μας είναι το πόσο όμορφος είσαι, τι αυτοκίνητο οδηγάς, πόσος είναι ο μισθός σου ή πόσο «cool» είσαι και άλλα τέτοια ανούσια, επιφανειακά και ανόητα πράγματα που σκαρφίζονται συνεχώς τα «λογικά» όντα! Και αναρωτιέσαι... Πόσο κενοί μπορεί να είναι; Πόσο βαρετή μπορεί να είναι η ζωή τους για να ασχολούνται με αυτές τις λεπτομέρειες και όχι με την ουσία της ζωής;
Ακόμα πιο τραγικό είναι να βλέπεις ότι αυτός ο τρόπος σκέψης μεταδίδεται σε όλες τις ηλικίες. Μικρά παιδιά, έφηβοι και νέοι επιλέγουν τις παρέες τους με βάση το πόσο «in» είναι και αν είναι δημοφιλείς! Είμαστε πραγματικά αξιολύπητοι, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι ακόμα κι ο Ευριπίδης, ένας άνθρωπος που έζησε πριν 2.500 χρόνια, προέβλεψε την κατάντια του σύγχρονου κόσμου. Το να είσαι ψεύτικος είναι για τους πλείστους δυστυχώς πιο σημαντικό από το να είσαι ο αληθινός σου εαυτός.
Στόχος μας πρέπει να είναι να καταφέρουμε και εμείς να φαινόμαστε όπως είμαστε και ταυτόχρονα να διατηρούμε την διαφορετικότητα μας. Το να είσαι και να φαίνεσαι διαφορετικός είναι θαύμα στις μέρες μας .Σε μια εποχή που οι άνθρωποι έχουν μάθει να αντιγράφουν και να προσποιούνται, το να είσαι ο εαυτός σου και να το δείχνεις με το δικό σου ξεχωριστό τρόπο είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις!
Ελισάβετ Παναγιώτου Γ3
31 σχόλια:
Ελισάβετ εν τέλειο.Εν παίζεται ο τρόπος που περιγράφεις το τι είναι το φαίνεσθαι και τι είναι είναι.
ευχαριστώ ευαγγελία μου! αλλα ντάξει ενεν τζαι τόσο τέλειο! θκιαβένει θα έλεγα!σημασία έχει να μάθουμε να κρίνουμε σωστά.. τέλοσπάντων
Εν πολλά καλό τζαι σιώπα.
σσσσσσ! εσιώπισα! :P
Γενικά το πιάσατε καλά το θέμα. Όλες οι εργασίες που διάβασα ήταν αρκετά καλές.
Φαίνεται ότι καταλάβατε το φαίνεσθαι και είναι γεγονός ότι συνειδητοποιήσατε τι είναι το είναι.:)
κύριε το θέμα είναι να το κάμουμε πράξη και να μεν μένουμε στη θεωρεία γιατί κακα τα ψέματα εν αρκετές οι φορες που προσωπικά πιανω τον εαυτό μου να σχολιαζει τον αλλο με βάση τζινο που βλέπει εξωτερικά!
αλλα εν πειράζει, προσπαθούμε συνέχεια για βελτίωση! :P
"Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή".
Αυτός που θα πει ότι το εχει καταφέρει σημαίνει δεν έχει αυτογνωσία. Είναι επίμονη και επίπονη διαδικασία που θα συνεχίζεται καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
σαβετ εν τέλειοοοοοοοοοοοοοο!!!! καλά κάμνεις και σιωπάς γιατί εν ξέρεις πόσο ωραια γράφεις! τζιαι εγώ κρίνω πολλούς που την εξωτερική τους εμφάνηση γιατί έτσι εμάθαμε να ζούμε τζιαι εν δύσκολο να αλλάξουμε συνήθειες!!!!!!!!
Δύσκολο είναι όταν δε θέλεις... Εύκολο είναι στο μυαλό και πιο δύσκολο στην καρδιά. Όταν γυρεύεις το τέλειο, όταν ψάχνεις καρδιές που έχεις την απαίτηση να χτυπούν για σένα τότε ζείς στο φαίνεσθαι. Καμιά φορα αναρωτιώμαστε γιατί η επιβίωση να βασίζεται στο ψέμα, στις ψευδαισθήσεις... Πρέπει όμως να καταλάβουμε πως τελικά το ψέμα στηρίζεται στην αλήθεια και η αλήθεια σε μας.... Όταν τελικά καταφέρουμε να ζήσουμε στην ομορφιά της πραγματικότητας, στην γλύκα του απρόσμενου και στην αληθινή αγάπη των ανθρώπων τότε θα γίνουν τα όνειρα των ψυχών βάσιμα και υπαρκτά! Το είναι, είναι για να το ζείς και όχι να το απορρίπτεις.. Αν ψάξουμε καλά στα βάθη μας θα το βρούμε και τότε θα νιώσουμε την ζεστασιά των ονείρων που μας περιμένουν για ένα κόσμο που δε θα το βάζει κάτω, για ένα κόσμο ονειρεμένο και απερίγραπτα μαγικό, τότε θα είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε το είναι όπως πρέπει να το ζήσουμε και να ψάξουμε την αλήθεια που μόνο εμείς μπορούμε να βρούμε!
Εν πολλά ωραίο αλλά θα είναι ακόμα πιο ωραίο αν μας έλεγε εκείνος που τα γράφει ποιος είναι.
έμεινα άφωνη! εν ξέρω τι να πώ! συγχαριτήρια σε όποιον το έγραψε, μόνο που θα έρθω να συμφωνήσω με την εύα. ποιος είσαι? γιατί εν μας λαλείς? δεν δέρνουμε κατανοούμε...!
Όταν έρχεται το τέλος, όταν η σιωπή κτυπά την καρδιά η φωνή σου δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο παρα μόνο να σωπάσει, ώστε η σιωπή αυτή να αγγίξει τα πέλαγα και τις ψυχές μας. Τώρα ψάχνουμε την αγάπη που δεν απαιτήσαμε, τα φιλιά που θέλαμε να δώσουμε και τις καρδιές που δεν νοιώσαμε... Είναι δύσκολο όμως. Πληγώνεσαι αρχοντά μου περισσότερο και 'γω δε θέλω να πληγώνεσαι.... Τα συναισθήματά σου έγιναν για μένα φυλακτό που θα με ακολουθά για πάντα! Γιατί τώρα που τελειώσαμε, τώρα που η πλάση θα ανθίσει για 'μας και θα γεννήσει άλλου είδους λούλούδια... Δεν πειράζει αγάπη μου... Η αγάπη μπορει να περιμενει για πάντα τον κτύπο της καρδιάς σου...Σ'αγαπάω...
...................................απλά τέλειο.......................
wow! εν πολλά ωραίο! εν εβαρέθηκες να ακούεις ότι γράφεις τέλεια? πέ μας ποιος/ποια είσαι!
"Δεν έχει και τόση σημασία ο δημιουργός. Σημασία έχει το έργο. Αυτό μένει κι αυτό πρέπει να ξέρει ο κόσμος". Τάδε έφη ο πιο γνωστός-άγνωστος δημιουργός, Αρκάς.
Οπόταν, εφόσον ο/η δημιουργός αποφάσισε να μείνει ανώνυμος/η θα το σεβαστούμε. Η αναφορά στον άρχοντα νομίζω ότι "πρόδωσε" την ταυτότητά του/της.
Ευχαριστούμε που ομορφαίνεις το ιστολόγιό μας. Καλό σθένος, όπως πάντα :))))
Ναι αλλά εν θα ήταν καλύτερα να ξέραμε ποιος/ποια είναι και γράφει έτσι τέλεια?
"Μια καρδιά που αγαπά αποικίζει τον Παράδεισό της στην έρημο και στους άδειους τόπους και σπέρνει με άνθη την γκρίζα μοναξιά της πέτρας και του βάλτου."
Τζιον Γκρινλιφ Γουιττερ
Είναι επειδή η αγάπη είναι τόσο αγνή και ανιδιοτελής, ώσπου να φτάσει στο σημείο να δώσει όλο της το είναι σε πράγματα που ποτέ δεν σήμαιναν τίποτα στα μυαλά των ανθρώπων. Μα στις ερωτευμένες καρδιές του απείρου φαντάζουν όμορφα και μαγικά, γιατί μόνο η καρδιά μπορεί να δεί τον κόσμο όλο που κρύβεται πίσω από τις ατελείωτα παραμυθένιες τελειότητες του μυαλού.....
Ε πέτε μας κανένα στοιχείο ποιος είναι ρε παιθκιά ενα σπάσουμε που την περιέργεια αν τζαι η περιέργεια σκοτώνει αλλά...
Μερικές αγάπες που ποτέ δεν σβήνουν από το χάρτη της κάθε καρδιάς,
Μερικά όντα που θα ζουν για πάντα στην κάθε σου αίσθηση....
Μερικές λέξεις που θα γεμίζουν καθε μέρα την κάθε σου στιγμή
Είναι δύσκολο αρχοντά μου να σβήνεις τα όνειρα,
Πολύ δύσκολο....
Πως μπορώ να ξεχάσω όλα όσα έζησα μαζί σου, δεν μπορώ... ή καλύτερα δε θέλω.
Νιώθω τόσα πολλά που δεν ξέρω τι να κάνω με όλο αυτό τον πλούτο συναισθημάτων.
Σκέφτομαι τις στιγμές που πέρασα μαζί σου και ονειρεύομαι ότι θα τις ξαναπεράσω, αλλά αυτή τη φορά με άλλη έκδοση του παραμυθιού που πλάθηκε στην καρδιά μου και ίσως και στο μυαλό μου.
Σ’αγαπάω....
Τόσο απλά, αφού άλλες λέξεις θα φανούν περιττές.
Σ’αγαπάω, πόσο θα’ θελε να σου το φωνάξω, να στο πώ και έτσι το λουλούδι που βρίσκεται στην καρδιά μου να εμφανιστεί, αφού τόσο καιρό κρύβεται πίσω από τις ατέλειες της δικής μου φύσης.
Ακόμα μια στιγμή μαζί σου θα ‘θελα, μόνο για να κοιτάξω βαθιά μέσα στα μάτια σου και να δώ το απέραντο που βρίσκεται σ’αυτά. Μόνο ένα λεπτό με το δικό σου αγνάντεμα που θα μου θυμίζει πάντα όλου του κόσμου τα όμορφα και τα μαγικά.
Σ’αγαπάω, δώσε μου τις στιγμές που έζησα μαζι σου στα όνειρά μου. Απλά δώσε μου την ελπίδα για να ξαναδώ τις ομορφιές της ψυχής σου.....της καρδούλας σου. Το πρόσωπό σου ήταν για μένα η γαλήνη μου, η σιγουριά μου.
Αυτά τα μάτια σου που με οδηγούν σε άλλους ορίζοντες είναι οι θεμελιωτές της δικής μου αγάπης. Τα μάτια του απέιρου, γλυκέ μου που πάντα θα βρίσκονται χωμένα στις καρδιές μας. Τα βλέπω να περπατάνε στους δρόμους της καρδιάς μου και να κόβουν τα λουλούδια μου. Ανοίγουν δρόμους στο δικό μου κόσμο και με θάλασσες βγαίνουν από αυτόν. Ήρθε το τελος, μου φώναξαν. Το τέλος που ίσως για μένα είναι η αρχή μου, το τέλος που ίσως θα με καυστηριάσει από τη δική σου σκέψη. Ενα τέλος που θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου πολύ καλά κρυμμένο, έτσι για να μην ξεχάσω ποτέ τι θα πεί να ζείς με την καρδιά ενός άλλου στα ονειρά σου....
απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένα αυτός/η που γράφει?
Όλες οι καρδιές απευθύνονται σε μια άλλη καρδιά. Είναι ο κανόνας των καρδιών βλέπεις που δεν μπορούν μέσα στο άπειρο να ταξιδέψουν μόνες τους. Είναι αναγκαίο να νιώθεις πως μια άλλη ψυχή είναι κοντά σου, ώστε να μπορείς να ονειρεύεσαι, αλλά και να αφήνεις τα κομμάτια της δικής σου ψυχής σε αυτή....ότι κι αν σημαίνει αυτό. Είναι οι φορές που αναζητάς ένα ταξίδι στη θάλασσα των παραμυθιών σου και γυρεύεις τα βότσαλα των δικών σου αναμνήσεων... Αυτές οι φορές που σου δίνουν δύναμη να συνεχίσεις και να βάλεις πλώρη για άλλα όνειρα και πιο όμορφα ταξίδια-όσο αυτό μπορεί να είναι δυνατό-. Η μαγεία του άγνωστου που θα συναρπάσει την ψυχή σου, όταν θα γνωρίσεις την πραγματική μαγεία και οι μικρές, διάφανες νοθείες που θα αιχμαλωτίζουν για πάντα την καρδιά σου....!
Η πραγματική μαγεία είναι πως γράφεις εσύ όποιος/α και αν είσαι
συμφωνώ οποιος κι αν τα γράφει, ταξιδεύεις αμαν τα διαβάζεις! Μπράβο σου!
Τι είναι οι καρδιές χωρίς μια άλλη στο πλάι τους, με ταξίδια, όνειρα και μικρές απάτες να παρασύρονται στα βάθη;
Χάνω τον κόσμο μου, αυτό τον κόσμο που με δυσκολίες έκτισα μαζί με άλλα λουλούδια από το λειβάδι των ψυχών...
Μάλλον χάνω τα λουλούδια μου, μάλλον χάνω τις σκέψεις μου και τις όμορφες πλάνες ματιές....
Τι γλυκέ μου να σου πω τώρα πια; Τώρα πια που το τέλος έφτασε και η καρδιά μου θα παγιδευτεί μέσα στου φαίνεσθαι το όραμα των δικών σου όμορφων ματιών.
Πόσα έχω ζήσει με αυτά τα μάτια που σήμερα τα κοίταξα με φόβο και δειλία, αφού η καρδιά δεν μπορούσε να αντέξει τη δύναμη που διακατείχαν...Τη δύναμη που κρατούσε εμένα και την καρδιά μου σε σταθερή πορεία για την αγάπη. Όνειρο γλυκό που οι στάλες της βροχής δεν μπορούν να καταστρέψουν, μήτε το τέλος, μήτε ο χρόνος...
Ένιωθα το κορμί μου που έτρεμε και τα μάτια μου που με έκαιγαν, όταν τα γλυκά σου μάτια με αντίκρυζαν.
Δε θα σε ξαναδώ καλέ μου...μόνο στα ονειρά μου πια και στις περιπλανήσεις μου στα βάθη.
Σ'αγαπάω, αρκεί μόνο μια λέξη για να τελειώσουν όλα όσα δεν έχουν ακόμα αρχίσει...
Μάλλον είναι η λέξη που θα μείνει μες τα μάτια μου και πάντα μέσα στην καρδιά μου.
Σ'αγαπάω...η λέξη που θα τερματίσει τις όμορφες περιπλανήσεις με τα μάτια σου στην καρδιά μου.....
Κάλια Κίτσιου Γ'4
Με πολλή αγάπη και όμορφες, πλάνες ευχές για να σας συντροφεύουν για πάντα σε κάθε σας ταξίδι....
Ανεπανάληπτη, μαγική και γεμάτη ρίσκο συνέχεια...!
Το ταλέντο αποκαλύπτεται...
Επιτέλους καλά επίαν να το καταλάβουν κάποιες κοπέλες αλλά δεν ήταν σίγουρες.Μπράβο Κάλια μου γράφεις τέλεια.
Η ευχή καλό σθένος σας παρέπεμπε στο μυστήριο ποιητή. Δεν το πιάσατε και μείνατε με την αγωνία. Καλλισθένη=Κάλια. Μπράβο σου, Κάλια μου. Θα σε ζητήσουμε μεταγραφή στο Γ3.
Εύχομαι καλό καλοκαίρι σ'όλους. Δυστυχώς δεν θα μπορώ να είμαι στην τελετή αποφοίτησής σας για λόγους ανωτέρας βίας. Αν όλα πάνε καλά, θα κανονίσω μια μέρα προς το τέλος Ιουλίου να βρεθούμε, για να τα πούμε από κοντά.
"Έχω χαθεί πολλές φορές στη θάλασσα
με την ακοή γεμάτη ανθούς φρεσκοκομμένους,
με τη γλώσσα γεμάτη αγάπη κι αγωνία.
Πολλές φορές έχω χαθεί στη θάλασσα,
έτσι όπως χάνομαι μες στην καρδιά κάποιων παιδιών"
το χάσιμο ταξιδιάρικο και λυτρωτικό, με αγάπες πλάνες, πόθους φλοίσβους... βλέμμα - σιωπή τόσο ηχηρό που η κραυγή του σε χαράζει... ανεξίτηλες χαρακιές μνήμης...
είπες ... ήταν πολλά αυτά που ήθελες να κάνεις ...να πεις... μα δεν μας πήρε ο χρόνος... μα το δόσιμο, γλυκιά μου πλάνη, δεν έχει τέλος... από τη στιγμή που -μυημένος πια- έχεις μπει στο ατέρμονο γίγνεσθαι της περιπλάνησης και του κατακερματισμού ... πάντα θα μένει μια αίσθηση ανεκπλήρωτου... μια πίκρα ή νοσταλγία για τις χαμένες Ιθάκες... για τις μικρές, ανυποψίαστες νοθείες...
τότε είναι που συντελείται κάτι μαγικό... μια γεμάτη ρίσκο φυγή... μια θάλασσα ονείρων με καράβι μια μνήμη στιγμών που έζησες ή θαρρείς πως έζησες ... ξέρεις ... εκείνα τα βότσαλα των δικών σου αναμνήσεων, που σιγά- σιγά συνειδητοποιείς πως δεν είναι ολόδικά σου, αλλά θραύσματα των βλεμμάτων που συναπαντήθηκαν κάποιο πρωινό...
τότε ως χρονοποιός πλάθεις το δικό σου ιστό ταραντούλας, με μια αγάπη fidella προσεγμένα παγιδευμένη ...και έτσι μέσα στον ολόδικό σου χρόνο και χώρο αυτοπαγιδεύεσαι, αυτοσαρκάζεσαι... δραπετεύεις...πάντα επικίνδυνα
καλή συνέχεια, γεμάτη αγάπη κι αγωνία
κι ένα χάσιμο στις θάλασσες της καρδιάς σας, μιας καρδιάς ατελεύτητα...άχρονα... εν πλω
πάντα encardia
x
Ήταν απλά ένα γλυκό φτερούγισμα στα βάθη που θα με λύτρωνε την ώρα του τέλους...ήταν απλά μια τελευταία ματιά που θα γλύκαινε τα πλάνα ονειρά μου...
οι λέξεις που δεν είπα και οι αναπάντεχες περιπλανίσεις που δεν έκανα είναι σ'αυτό το ανεκπλήρωτο...που σημάδεψε ένα όμορφο γεμάτο ατασθαλίες απ' τον κόσμο μου...τέλος,
η φωνή της ψυχής μου τώρα πια φωνάζει μόνο σε λουλούδια που πραγματικά υπάρχουν, μα ξέρει όμως πως όταν περάσουν κάποιες στιγμές που ήταν καθορισμένες απ' το αύριο να την ταξιδέψουν μακριά, θα αρχίσουν ξανά και ξανά αυτά τα πλάνα και ανεξίτηλα απ' το χρόνο ακροβατικά των ονείρων να καταδιώκουν την καρδιά μου...
Κύριε εκείνη τη συνάντηση που ελάλες τελικά εκανόνισες την ημερομηνία οξα;;;;;;;;;
καλά μιλούμε επιάμε τις φιλοσοφίες..... τζιαι εν χορτένεις να τα θκιαβάζεις. μια συνάντηση θα ήταν το καλύτερο...
Δημοσίευση σχολίου