Η ομορφιά ως πηγή βασάνων

Η ομορφιά είναι πολύ σημαντικό στοιχείο σε κάθε άτομο, πόσο μάλλον σε μια γυναίκα. Δυστυχώς ή ευτυχώς η ομορφιά δεν είναι πάντα πλεονέκτημα. Μερικές φορές παίζει θετικό ρόλο στη ζωή μας, άλλες πάλι φέρνει δυστυχία και πόνο. Η Ελένη από το γνωστό ομώνυμο έργο του Ευριπίδη ,η Περσεφόνη , η Χιονάτη, ο Νάρκισσος είναι κάποιοι από τους πρωταγωνιστές που υπέφεραν εξαιτίας της ομορφιάς τους.
Η Ελένη, από τη γνωστή τραγωδία του Ευριπίδη , ένα τραγικό και βασανισμένο πρόσωπο, ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα γυναίκας που υπέφερε λόγω της εξωτερικής της εμφάνισης. Η Ελένη της παράδοσης βρέθηκε στην Τροία, ως δώρο της Αφροδίτης στον Πάρη. Χαρακτηρίστηκε ως άτιμη, προδότρια, ξεδιάντροπη και η μοναδική υπαίτια του τρωικού πολέμου . Η ίδια νιώθει ένοχη για το χαμό χιλιάδων Αχαιών και Ελλήνων . Σύμφωνα με τον Ευριπίδη δεν ήταν η πρωταρχική αιτία του τρωικού πολέμου. Σ’ αυτήν την εκδοχή του μύθου, η Ελένη δεν έφτασε ποτέ στην Τροία, παρά μόνο το είδωλό της το οποίο έφτιαξε η Θεά Ήρα. Εφόσον η Ελένη δεν πήγε ποτέ στην Τροία, δεν τίθεται θέμα προδοσίας προς την οικογένειά της και ειδικά προς τον Μενέλαο, βασιλιά της Σπάρτης. Κι αφού η Ελένη δεν έγινε ερωμένη του Πάρη, η τιμή των Ελλήνων ανδρών είχε σωθεί. Όμως είναι αδικημένη ακόμη κι από τους θεούς και τους ανθρώπους . Τη μισούν άνδρες, γυναίκες, Έλληνες και Τρώες. Αισθάνεται ενοχή για τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσε η ομορφιά της. Νιώθει τη σύγκρουση με την πραγματική της φύση.
Ένας άλλος γνωστός μύθος είναι αυτός της Περσεφόνη, στον οποίο πρωταγωνιστεί μια άλλη δυνατή γυναικεία παρουσία. Αυτός ο μύθος αναφέρεται στην όμορφη Περσεφόνη, κόρη της θεάς Δήμητρας και του Δία. Η όμορφη κόρη δεν υπέκυψε με τη θέλησή της στον Άδη κι έτσι απήχθη από αυτόν, ενώ μάζευε λουλούδια με την παρέα της. Ο Άδης αγάπησε την Περσεφόνη για την ομορφιά της τόσο πολύ που δεν την απελευθέρωσε και την κρατούσε στον κάτω κόσμο. Όμως η ίδια στεναχωριόταν τόσο πολύ, επειδή δεν έβλεπε την οικογένεια και τις φίλες της. Η μητέρα της Περσεφόνης, η θεά Δήμητρα, πενθούσε για την απώλεια της κόρης της και έριξε κατάρα στη γη προκαλώντας μεγάλη πείνα. Ο πονηρός Άδης ξεγέλασε την Περσεφόνη να φάει έξι σπόρους ροδιού, πράγμα που σήμαινε πως δεν θα μπορούσε να φύγει από τον κάτω κόσμο ακόμα και με τη βοήθεια του Δία. Η Περσεφόνη ήξερε για την κατάθλιψη της μητέρας της και ζήτησε από τον Άδη να την επιστρέψει στη γη των ζωντανών, με τον όρο να μείνει έξι μήνες του χρόνου μαζί του, έναν για κάθε σπόρο που έφαγε. Κάθε χρόνο ο Άδης ταξίδευε στη γη των ζωντανών με την Περσεφόνη στο άρμα του. Τους μήνες που η Περσεφόνη πήγαινε στον κάτω κόσμο υπήρχε πάντα πείνα .
Βλέπουμε ότι και σε αυτήν την περίπτωση η ομορφιά της Περσεφόνης έπαιξε άσχημο παιχνίδι, αφού το μισό χρόνο χαιρόταν επάνω στη γη , ενώ τον υπόλοιπο χρόνο ήταν κάτω με τον Άδη, όπου βασανιζόταν και βυθιζόταν στο απέραντο σκοτάδι.
Όμως δεν έχουμε συναντήσει μονάχα στους μύθους βασανισμένες γυναίκες εξαιτίας της ομορφιά τους αλλά και σε παραμύθια και μυθιστορήματα .
Το γνωστό παραμύθι της Χιονάτης είναι ένα καλό παράδειγμα. Η όμορφη Χιονάτη είναι ένα κορίτσι που έμεινε ορφανό νωρίς από μητέρα. Ο πατέρας της παντρεύτηκε μια κακή βασίλισσα η οποία ρωτούσε καθημερινώς τον καθρέφτη της αν είναι η πιο όμορφη. Αυτός απαντούσε ότι εκείνη ήταν η ομορφότερη . Η χιονάτη μεγάλωσε κι έγινε μια όμορφη και ελκυστική γυναίκα.
Όταν η βασίλισσα ρώτησε αν ήταν η ομορφότερη τής απάντησε ότι είναι όμορφη αλλά όχι όσο η Χιονάτη. Από εκείνη την ήμερα άρχισαν τα βάσανά της . Η κακιά μητριά διέταξε έναν κυνηγό να την αφήσει στο δάσος με τα άγρια ζώα. Η Χιονάτη φοβήθηκε πολύ, όμως βρήκε καταφύγιο στο σπίτι των εφτά νάνων οι οποίοι με ευχαρίστηση δέχτηκαν να μείνει μαζί τους. Όταν η βασίλισσα έμαθε πως η Χιονάτη δεν πέθανε, πήγε στο σπίτι των νάνων . Μεταμφιέστηκε σε γριά ζητιάνα, έδεσε σφιχτά τη Χιονάτη με μια δυνατή κορδέλα λιποθύμησε κι έπεσε κάτω ’Όμως τα μικρά πλασματάκια την έσωσαν. Την άλλη φορά έφτιαξε ένα δηλητηριασμένο μήλο. Η μια πλευρά ήταν πράσινη και η άλλη ήταν κόκκινη. Η κόκκινη πλευρά ήταν δηλητηριασμένη. Η βασίλισσα ντύθηκε σαν χωριάτισσα και πρόσφερε στη Χιονάτη το δηλητηριασμένο μήλο. Η όμορφη Χιονάτη βασανίστηκε πολύ αλλά είχε ευτυχισμένο τέλος, αφού την έσωσε ένας πρίγκιπας με ένα του φιλί.
Όμως, οι ιστορίες πόνου κάποιων ατόμων, γιατί είχαν όμορφη εξωτερική εμφάνιση δεν αφορά μονάχα γυναίκες αλλά και άνδρες. Ο Νάρκισσος , ένα μυθικό πρόσωπο, ο οποίος πέθανε επειδή ήταν όμορφος. Όλες οι νεράιδες του δάσους τον αγάπησαν. Αυτός ο πανέμορφος άντρας αγάπησε μόνο το εαυτό του και συνεχώς έβλεπε το είδωλό του στα νερά της λίμνης. Ο Νάρκισσος έπεσε και πνίγηκε στη λίμνη. Ήταν απελπισμένος και στη λίμνη είχαν μείνει τα τελευταία του δάκρυα. Οι νεράιδες θρηνούσαν για το θάνατο του. Τιμωρήθηκε από τους θεούς κι έγινε λουλούδι.
Από τα πιο πάνω παραδείγματα συμπεραίνουμε ότι πολλές φορές η ομορφιά αποτέλεσε πηγή βασάνων. Από τα βάσανα που υπέστησαν μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι όμορφοι πρωταγωνιστές που αναφέραμε θα εύχονταν να είναι ίσως οι πιο άσχημοι της εποχής τους.

Αποστόλου Θεοδοσία, γ3